စိန္၀င္း(MJI) – ေျမာက္ဦးအေရး၊ ရွင့္မွာလည္း ကေလးေတြနဲ႔ ကြ်န္မမွာလည္း အေၾကြးေတြနဲ႔ (မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၁၈ (သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္က ကူးပါတယ္

ေျမာက္ဦးမွာ ရဲဘက္က ပစ္ခတ္လို႔ေသတဲ့သူေတြၾကည့္ေတာ့ လူငယ္အရြယ္ေကာင္းေတြ၊ ပံုေတြျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါပဲ။ လတ္တေလာအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ရခုိင္ဘုရင့္ႏိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးတဲ့ေန႔ (နားရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ ဗမာက ရခုိင္ကိုသိမ္းပိုက္လိုက္တဲ့ေန႔) အခမ္းအနားကို အာဏာပိုင္ေတြက လုပ္ခြင့္မျပဳတာ၊ ေဟာေျပာမယ့္ ရခိုင္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကို အမႈဖြင့္တာေတြ မေက်နပ္လို႔ ညၾကီး လွည့္လည္ဆႏၵျပတာ၊ အဲသလိုကေန ခ႐ိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရံုးေရွ႔မွာ အံုလာေတာ့ ရဲနဲ႔ထိပ္တုိက္ေတြ႔တာ။
အရင္းအျမစ္ Root cause ကေတာ့ ရခိုင္မွာလူငယ္ေတြ အနာဂတ္ေပ်ာက္တာပါပဲ။ စိတ္ေတြရႈတ္ေထြးေနၾကတယ္။ ရခုိင္လူငယ္ေတြဟာ ဘ၀တိုးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္းက နယ္ေျမသစ္ကိုသြားရတာပဲ။ ရန္ကုန္ကိုေရြးမလား၊ ဖားကန္႔လား၊ ထိုင္းလား၊ မေလးရွားလား။ ရတဲ့အေပါက္ထိုးထြက္ႏိုင္မွသာလွ်င္ အသက္ရႈေခ်ာင္ဖို႔လမ္းရွိတယ္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းက ေမြးရပ္ေျမမွာ ရွားပါးတယ္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းလုပ္ဖို႔ကလည္း ထင္သေလာက္ မလြယ္။ ဟိုတံုးက ဒီလိုလမ္းမပြင့္ေတာ့ တပ္ထဲ၀င္ၾကေတာ့ တပ္မေတာ္၊ ရဲ ထဲ ရခုိင္အမ်ဳိးသားေတြမနည္းလွဘူး။ ဒီၾကားထဲ စိတ္ညစ္လို႔ အရက္ကို ေသာက္တယ္၊ အေၾကာင္းရွာေတာ့ ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္ျဖစ္ရတဲ့အျဖစ္ကလည္း ထပ္ေဆာင္းျပန္ေရာ။
ကိုယ္ေတြလည္း ဒီအရြယ္မွာတံုးက ဒီလိုရႈတ္ေထြးခံစားမႈေတြနဲ႔ အာဏာပိုင္၊ စစ္ဘက္ ရဲဘက္ဆိုရင္ မ်က္မုန္းကိုက်ဳိးေနတာ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူမႈစီးပြားနဲ႔ တြဲေနတာမဟုတ္လား။ ရပ္ကြက္ခ်င္း ေဘာလံုးပြဲရလာဒ္မေက်နပ္လို႔ ရဲစခန္း၀ိုင္းလည္း ပါခ်င္တာပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြကိုဖမ္းလို႔ သြား၀ိုင္းလည္း ပါခ်င္တာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေခါင္းစဥ္တပ္လို႔ရတာက အေထြေထြမေက်နပ္မႈ။ ငါသာဆိုလည္း ဒီလိုပဲျဖစ္မွာပဲလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္။
သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ စီးဆင္းမႈျမန္ဆန္အားေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ရခုိင္ေဒသရဲ႔ သံယံဇာတအားေကာင္းမႈ၊ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္ေရလုပ္ငန္း၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔သိုက္ေတြတည္ရွိၾကြယ္၀မႈေတြနဲ႔ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းလိုဟာမ်ဳိးေတြနဲ႔ အလားအလာေကာင္းေတြကို သိျမင္လာၾကမႈ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို႔ ဘာလို႔ ဆင္းရဲေနတာလည္းဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္လာၾကတယ္။ သံယံဇာတခြဲေ၀မႈကို ျမင္လာၾကတယ္။
ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ စစ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရပ္စဲသြားျပီး အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (စပ္ၾကားေတာ့ စပ္ၾကားေပါ့) နဲ႔ သြားေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ space ေတြေပၚလာတယ္။ အရင္တံုးက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မႈပဲ လုပ္ရဲရင္လုပ္ေပါ့ဆုိတာကေန နိုင္ငံေရးစုဖြဲ႔မႈ၊ ေဟာေျပာမႈေတြ (အကန္႔အသတ္ရွိတယ္ဆိုဦးေတာ့)အတြက္ space ေပၚလာတယ္။ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာ၊ စာေပနယ္ေကာ၊ ၾသဇာတိကၠမရွိသူေတြ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳသူေတြၾကားမွာ အမ်ဳိးသားေရးကိုဦးတည္စည္းရံုးမႈေတြ သိသိသာသာတုိးလာခဲ့တယ္။
ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းဆိုတဲ့ ေရႊေရာင္ေန႔ရက္မ်ား ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းကလည္းရွိေတာ့ သူတို႔ အသံုးခ်တဲ့ space က ထိေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရခုိင္မွာေဟာေျပာပြဲေတြကို နားေထာင္ၾကည့္ရင္ ဗမာတစ္ေယာက္အတြက္ ျဗိတိသွ်လက္ေအာက္ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုကာလေတြနဲ႔ ဆင္တူသလို ခံစားရတယ္။ ရခုိင္က စာေပ ယဥ္ေက်းမႈအားေကာင္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြလည္း မီးျမင့္တယ္။
ဗဟိုအစိုးရအတြက္၊ တပ္မေတာ္အတြက္ ဒါမွမဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအျမင္ဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ရခိုင္ေဒသရဲ႔ ခြဲြထြက္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို ေျပာရရင္ ရြံေၾကာက္ၾကီး။ ႏိုင္ငံ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ျပဳိသြားမွာကို စိုးတယ္။ ဟို ဥေရာပ ယူေက ေအာက္က ေ၀လတုိ႔၊ အုိင္ယာလန္တို႔၊ စပိန္ ကတ္တလန္တို႔မွာေတာ့ ဒီအေရးကို မဲနဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ကိုယ္ေတြဆီမွာက သူတို႔ေတြ ရူးေနလားလို႔ေတာင္ ထင္တာ။ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ့္မွာလည္း ကိုယ့္အားနည္းခ်က္နဲ႔ကိုယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဒါဟာ ထဲ့မစဥ္းစားလို႔ကို မရတဲ့အျဖစ္။ ရခုိင္က ခြဲထြက္ရင္ လံုျခံဳပ့ါမလားဆိုတာက တက႑။ AA ေကာ၊ ရခိုင္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြေကာ ဒါကို ေဇာင္းတင္ေနတာ။ အရင္တံုးက ေမာ္ဒရိတ္ျဖစ္တဲ့ ဦးဦးလွေစာဆိုလူေတာင္ မီးျမင့္လာတာ။ ေဒါက္တာေအးေမာင္ေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ေအာက္ကိုျပန္မဆင္းေတာ့ဘူး။
သူတို႔မွာလည္း သူတို႔ဒုကၡနဲ႔သူတို႔။ ရခုိင္ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္မယ္ဆိုရင္ အခုအေျခအေနက အမ်ဳိးသားေရး ရယ္ဒီကယ္ျဖစ္မွကို ရတဲ့အျဖစ္၊ အဲသလိုမဟုတ္လု႔ိကေတာ့ ဒကာမရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးလို၊ ေနာက္လုိက္မရွိတဲ့ ဆရာလိုပဲ။ အဲသလိုနဲ႔ကို ၀ိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ ဒူေ၀ေ၀ပဲ။
သံယံဇာတခြဲေ၀ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ျပည္မ သို႔မဟုတ္ အမ်ားစု ဗမာေတြလည္း သိလာပါတယ္။ ဒါက သီအိုရီ။ တကယ္တန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ၾကေတာ့ အာဏာကိုလႊဲအပ္ျခင္းလုပ္ရင္လည္း မထိန္းႏိုင္ဘဲ လြတ္ထြက္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္ရျပန္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္မႏိုင္ငံေရး အရပ္ဘက္-စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး ျပႆနာကလည္းရွိေသး။ ကိုယ့္အရႈတ္နဲ႔ကိုယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဘတ္ဂ်တ္ေတြပိုခြဲဖို႔ဆိုျပန္ေတာ့လည္း လက္ရွိမွာေတာင္ ေ၀စုမေလာက္ဘူး။
ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးတို႔ သမုိင္းနုိင္ငံေရးတို႔ကလည္း ပါလာတာေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ရခုိင္နဲ႔ ျပည္မအျဖစ္က ရွင့္မွာလည္း ကေလးေတြနဲ႔ ကြ်န္မမွာလည္း အေၾကြးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ။